Moja matka pracuje na dwa etaty, przez 30 lat pracowała w szpitalu psychiatrycznym dostając od państwa 2 tys. zł na rękę, a teraz w wieku 60 lat musi dodatkowo dorabiać opiekując się ludźmi żyjącymi w skrajnym ubóstwie.

Dwa sufity zlane w jeden, patrzę, w siedem, na raz.
Biegnie światło za rozsądkiem, w bladym kącie stoi marazm.
Między lustrem, a oknem, obraz końca i początek.

Wczoraj w lesie dostałem gałęzią po oku.
- Dziś nie poszedłem do pracy bo moje oko łzawiło od samego rana.

Czuję jakbym się narodził ponownie, a moja orientacja seksualna się nie zmieniła.
Może to dziwnie zabrzmi ale mam ochotę by mnie ktoś pocałował, po francusku.

Jeśli chcecie żeby w waszym kraju było dobrze, to musi nim rządzić ktoś kto ma dzieci.
- Kota można poświęcić.

Gdyby to ode mnie zależało wdrapałbym się na Kilimandżaro nikomu o niczym nie mówiąc, wystarczyłoby, że robiłbym swoje.

Jeśli nie rozumiecie tego co do was mówię to prawdopodobnie jesteście zaprzeczeniem tego co myślę, i nie są to objawy raka mózgu, demencji, schizofrenii, ani innej z chorób przypisywanych ludziom tuż po ich śmierci, gdy już nie mogą się obronić.

Jeśli wam demokratom wydaje się, że możecie cokolwiek zmienić to obniżcie podatki do 15%.
Znosząc podatki będziecie bogatsi, będziecie wydawać i inwestować co wpłynie pozytywnie nie tylko na wasze życie ale i rozwój gospodarki.

W moim świecie pieniądze są nikomu do niczego nie potrzebne
- bo ich w nim nie ma, jedyne co mam to praca.
Bez pieniędzy jednak łatwiej się człowiekowi myśli, ale ciężej żyje, dlatego, że gdzieś tam są.

Wiecie co jest moim marzeniem?
- Żeby ludzie nie wrzucali wszystkich do jednego worka.
- I żeby świat był domem, a nie więzieniem.

Dziś miałem koszmar, że nie miałem jednak tych 300 zł.
- Wsiadłem do nyski zakuty w kajdanki i udusiłem się własnym językiem, a policjanci i złodzieje żyli długo i szczęśliwie, jak Jacek i Barbara.

Jeśli prawo w państwie, w którym prezydentem i prezesem największej partii rządzącej są prawnicy jest skonstruowane tak, że pozbawia się człowieka praw do pracy na rzecz aresztu za 300 zł długu wobec państwa, które codziennie kradnie miliony to powiem, tak.

Dzięki Bogu, kilka dni temu wziąłem zaliczkę i w mojej kieszeni zostało 300 zł, które dziś wpłaciłem w kasie sądu (mandat).
Doprowadzili mnie tam młodzi funkcjonariusze, którzy wypełniali polecenia sądu.

Już po świętach także wróćmy do rzeczywistości.
Tuż przed nowym rokiem, rozwiążmy nasz 'odwieczny' problem, który od dwóch tysięcy kalendarzowych lat rodzi się i umiera wraz z Jezusem.

Ta śmieszna historia miała swój początek lata temu, dobrze nie pamiętam ale to z okresu studiów kiedy to kupiłem sobie telefon na abonament.
Miałem wtedy tak gadane, że abonamentu nie udało mi się do końca spłacić ale dług został.