Już widzę jak zwracasz na mnie uwagę.
Podnosisz okular, a ja czytam z ruchu twoich warg: wow.

Chciałem to od ciebie zabrać,
aniołów nie uziemiam.

Czarno biały, w epicentrum czerwonych.
Czerwony pociąg za plecami, gubisz tory.

Przenoszenie przez próg mieliśmy z głowy
- byłaś w środku, od początku budowy. 

Uwaga: Bęben maszyny losującej jest pusty.

W mieście pusto, trzy glace na krzyż.
W głowie, nie ukrywam, podobnie. 
W necie spokój, to już nie epoka lisa.

Nie spaliśmy razem, nie będę tęsknił.
W snach się tak nie opierałaś, byłaś sobą.

Wydawało mi się, że jestem tu by cię przeprowadzić.
Nie ma tego dużo, spaliłbym wszystko.

Mam wrażenie, że czytałaś kogoś innego. 
- Przecież nie słuchałaś. 

Niegrzecznie jest pokazywać palcem. Ja tylko sprawdzam, skąd wieje wiatr, unoszącą się w powietrzu pogarda gdy tańczę.

Jestem powierzchowny gdyż na pewnych głębokościach, do których nie dociera światło panoszy się zło, które chłonę.

Nie zszedłem tak nisko byś miała nade mną władzę.
Zszedłem byś mogła się nade mną pochylić.

To dla ciebie ten cyfrowy bukiet, który nigdy się nie postarzeje.

Daję się we znaki, byś czuła się wyjątkowo. 

W młodych sercach żyją najstarsze marzenia.
To one mają pierwszeństwo spełnienia.